من این ها را دوست می دارم

خو کرده ی قفس منم

خوبه یا بد ؟ باید ادامه داد یا پرواز کرد ؟ شاید یه روزی جوابشو پیدا کنم البته اگه جواب ، توی اون روز ،  پشیمونی به بار نیاره

تا وقتی تو قفس آب و دون باشه ، و هوا و کتاب ، فعلا به همین روند ادامه میدم

دلم یه دیوار خالی میخواد که تعداد زیادی عکس بهش آویزون کنم . عکس از مردایی که دوست دارم ، مزین به جمله ی : من این مرد را دوست دارم

تا اینجای کار  از بین این همه مرد ، سه تا دوست داشتنی پیدا کردم : آنتوان ، لئو و رضا

به گمونم یه آینه عبرت هم یه طرف واسه خودم درست کنم بد نباشه  که عکس آدولف ، آخوند و بقیه رو هم اونجا آویزون کنم

شاید بخش هشدار هم نیازم بشه با عکس عبید و جورج

بخش خاتون هم قطعا لازم دارم با عکس مریم ، قمر ، ماری

خدایا

چرا همه اینها مُردن ؟ یعنی قهرمان زنده ندارم ؟ یا دوست داشتن مرده ها که باعث پشیمونی نمیشن آسون تره ؟

نه تو زنده ها فرح هست ، محی الدین هست 

احتمالا بگردم آدمای بیشتر پیدا کنم

دیگه پاشم برم بگردم

۱۹۸۴

منزجر کننده

تکان دهنده

وحشتناک

دلهره آور

تهوع برانگیز

و متاسفانه تا حدی ملموس

نهایت لطف من در حق این کتاب و ماجراش اینه که فکر کنم یه هشدار بوده

پانویس : واقعا چی میشه و چه اتفاقی میفته که یک نویسنده ، داستانی خیالی اما تا این حد سیاه و کثیف بنویسه ؟ آیا چنین چیزی از عهده ذهن یک انسان سالم برمیاد ؟ 

زندگینامه نویسنده

https://www.hamshahrionline.ir/news/431218/%D8%B2%D9%86%D8%AF%DA%AF%DB%8C%D9%86%D8%A7%D9%85%D9%87-%D8%AC%D8%B1%D8%AC-%D8%A7%D9%88%D8%B1%D9%88%D9%84-%DB%B1%DB%B9%DB%B0%DB%B3-%DB%B1%DB%B9%DB%B5%DB%B0

قلعه ی حیوانات

میجر ، باکسر ، کلوور ، بنجامین ، مالی ، موزز ، اسنوبال ، ناپلئون ، اسکوئیلر و ...

خیلی آشنا

خیلی ملموس

خیلی واضح

سال ۱۹۴۴ نوشته شده ولی انگار پیش بینی زندگی امروز ما بود . همه ی حیوانات باهم برابرند ولی بعضی حیوانات از بقیه برابرترند !

چه غمگین و چه دردناک و تاسف آور!!

گذشتگان ما سواد نداشتن ؟ کتاب نمی خوندن ؟؟ یا بیشتر از حرف " D " تو خاطرشون نمی موند ؟؟؟

بدتر از گذشتگان ، نسل جدیدی که تا حرف " B " براشون کافیه ، نه گذشته رو دیدن و نه آینده ای برای خودشون متصورن و نه اشتیاقی برای ساختن حال دارن !