بوی تاریخ

کتابای تاریخی رو دوست دارم و می خونم ولی متاسفانه از تمام تاریخ بوی گند جنگ و خیانت و جهالت و طمع میاد . متعفنه 

من این ها را دوست می دارم

خو کرده ی قفس منم

خوبه یا بد ؟ باید ادامه داد یا پرواز کرد ؟ شاید یه روزی جوابشو پیدا کنم البته اگه جواب ، توی اون روز ،  پشیمونی به بار نیاره

تا وقتی تو قفس آب و دون باشه ، و هوا و کتاب ، فعلا به همین روند ادامه میدم

دلم یه دیوار خالی میخواد که تعداد زیادی عکس بهش آویزون کنم . عکس از مردایی که دوست دارم ، مزین به جمله ی : من این مرد را دوست دارم

تا اینجای کار  از بین این همه مرد ، سه تا دوست داشتنی پیدا کردم : آنتوان ، لئو و رضا

به گمونم یه آینه عبرت هم یه طرف واسه خودم درست کنم بد نباشه  که عکس آدولف ، آخوند و بقیه رو هم اونجا آویزون کنم

شاید بخش هشدار هم نیازم بشه با عکس عبید و جورج

بخش خاتون هم قطعا لازم دارم با عکس مریم ، قمر ، ماری

خدایا

چرا همه اینها مُردن ؟ یعنی قهرمان زنده ندارم ؟ یا دوست داشتن مرده ها که باعث پشیمونی نمیشن آسون تره ؟

نه تو زنده ها فرح هست ، محی الدین هست 

احتمالا بگردم آدمای بیشتر پیدا کنم

دیگه پاشم برم بگردم