خوش قولم

امروز یه روز جدیده با یه دنیا کار که هیچ وقت تمومی ندارن ! صبح که چشامو باز کردم شدیدا دلم هوس شعر داشت ولی کارهام بیشتر از اونی بود که بتونم به خودم چنین جایزه ای بدم . به دل عزیزم که بار خیلی از مشکلات و مسائل و احساسات ضد و نقیض رو سالهاست که صبورانه به دوش میکشه قول دادم در اولین فرصت به یه غزل از دیوان شمس و یه غزل از حافظ و یه شعر از معینی کرمانشاهی مهمونش کنم و حالا الوعده وفا :

یه غزل بسیار عالی از مولانا : باز آمدی که مارا در هم زنی به شوری

یه غزل بسیار زیبا از حافظ : اگر روم ز پی اش فتنه ها برانگیزد

و بالاخره یه شعر قشنگ از رحیم معینی کرمانشاهی :

خود فریب 

روی دیدار توأم نیست، وضو از چه کنم؟

دیگر این جامه صد وصله رفو از چه کنم؟

قید هستی ، همه جا همره من می آید

با چنین نامه سیاهی ، به تو رو از چه کنم؟

من که مجنون نشدم ، دشت به دشت از چه روم ؟

نام لیلا چه برم ؟ کوی به کوی از چه کنم ؟

خود فریبی به چه حد ؟ خسته شدم زینهمه رنگ

من که درویش نیم ، این همه هو از چه کنم؟

من که بینم گذر عمر در این اشک روان

هوس سایه بید و لب جو ، از چه کنم؟

هر دم از رهگذری زنگ سفر می شنوم

تکیه بر عمر چنین بسته به مو ، از چه کنم.

روی به هر سوی کنم ، نقش تو آید به نظر

روی گفتار ، به یک قبله بگو از چه کنم ؟

تقدیم به دل صبورم بخاطر تمام خوبیاش ♡