دین ، آلت دست

افراد و جمعیت ها دین را به نظر مادی و منافع خصوصی و احوال شخصی می نگریستند . این وضع هنوز هم ادامه دارد . طبقات حاکمه هنگامی دست به دامان دین می شوند که بخواهند حقوق مردم را غصب و پایمال کنند و از آنها انتظار دارند که در برابر دین قیام نکنند و دم نزنند زیرا دین در این حالت خدمتگزار طبقه خاصی است و از لحاظ سیاسی و اقتصادی و اجتماعی ، حامی او و مخالف مردم است . در حقیقت ، دین در حکم یک نظام مادی خالصی است که در راه مصالح گروهی که دست به دامن آن شده اند کوشش می کند . از اینجا متوجه می شویم که میان اوضاع مادی و دین ، پیوندی ناگسستنی وجود دارد . طبقه حاکمه انتظار دارند که دین آنها را در حکومت بر توده ها یاری کند و توده ها انتظار دارند که دین آنها را از طغیان طبقه حاکمه نجات بخشد .

جلد ششم امام علی (ع) صفحه 195