زنده باد آلزایمر !

خیلی وقتا باید پستی و بلندیای زندگی رو نادیده بگیری . باید خودتو بزنی به بیخیالی . باید صبح که از خواب پا میشی پیرهن قرمز بپوشی ، ناخن هاتو لاک بزنی ، واسه دل خودت آرایش کنی ، آهنگای شاد بی سروته بگذاری و باهاشون قر بدی ، پنجره ها رو باز کنی ، گلدونا رو آب بدی ، آشپزی کنی و ادای آدمای خیلی شاد و بیخیال رو در بیاری . باید وانمود کنی که غصه نداری ، هوا آلوده نیست ، برگای گلات زرد نشده ، عزیزانت مشکل ندارن ، غربت کشکه ، مریض نیستی و حالت خیلی هم خوبه . خلاصه این که برای ناملایمات زندگی شکلک در بیاری . 

فقط اگه این کارها رو کردی نباید از خواب آورها غفلت کنی چون از قدیم گفتن جواب های ، هوی هست .

شب که برسه و بیخواب شی ... دهنت صافه ...

پ.ن : خداجونم طلسم تنهایی من با دستای تو میشکنه ، تو که خودتو از کسی دریغ نمیکنی ؛ میکنی ؟