دو نفره ای بی تو

امروز هوا دونفره بود . از اون دو نفره هایی که به هم زنگ میزدیم و قرار می گذاشتیم که با هم ، شونه به شونه ، قدم به قدم ، نفس به نفس ، تو خیابون روی برگای زرد و خیس ، بی چتر زیر بارون نم نم ، راه بریم و حرف بزنیم . بینی هامون از سرما سرخ بشه و دستامون کرخ و فکامون بی حس .

آره از همون هوا دو نفره هایی که آخرش به یه شیرکاکائوی داغ ختم میشد تو بستنی فروشی سر میدون نزدیک خونه هامون و بعدش ، بعد از اون همه حال خوب و نشاطی که به هم بخشیده بودیم ، تو اون سرما ، با پاهایی که گزگز می کردن بدو بدو خودمون رو می رسوندیم خونه در حالیکه سرتا پامون خیس شده بود . 

همون روزای خیلی خیلی خیلی دور که بعد از رسیدن به خونه و دوش آب داغ گرفتن تازه می نشستیم پای تلفن و نقشه می کشیدیم که دفعه بعد کدوم خیابون رو گز کنیم .

عزیز دلم

جای تو حسابی خالی بود

بی تو امشب

گز کردم تمام خاطرات را

زیر آسمانی ابری

روی برگ های خیس و زرد

در آغوش باد کوبنده ای که به رخ میکشید جای خالی صدایت را

بی تو هیچ پاییزی به دلم نمی چسبد

و هیچ بارانی طراوت نمی بخشد

پ .ن : گل قشنگم شادم از اینکه می بینم در کنار همسر و بچه هات دلگرم و سرگرمی . تو که آروم باشی ، دلم آرومه ...