مدیریت احساس

اینجا یکم هوا سرده

همه خوابن

ژاکت پاییزه قرمز رنگمو که ازش متنفرم می پوشم . یه لیوان بزرگ چایی آب زیپو واسه خودم میریزم و با گوشیم میرم توی تراس . هوا ابریه و فقط خدا میدونه که چقدر امشب دلم یه آسمون صاف و مهتابی رو میخواد . 

ولی نیست !

گوشیمو روشن میکنم و میرم سراغ ایبوکم . یه لحظه از ذهنم میگذره به درک که ماه نیست ، آسمون صاف نیست ، واسه خوندن شعره که آدم دلش ماه و آسمون صاف و صدای رود و بوی عود میخواد . واسه خوندن مابقی کتاب موسی و شبان ( موسی و یکتاپرستی) از زیگموند فروید ( که قسمت زیادی از حرفاشو اصلا متوجه نمی شم حتی اگه صد بار دیگه هم بخونم ) همین صدای ماشین آشغالی و استشمام بوی دود سیگار تاپاله ای پسر همسایه و هورت کشیدن چایی آب زیپو کافیه .

کسی هم نیست که بهم بگه فردا امتحانشو که نداری خب ، ولش کن ، نخونش !

پ.ن : بوی عود رو الکی گفتم دوستش ندارم خیلی تند و غلیظه و سرمو درد میاره