یک روز با یک فروند پسرخاله

از سر صبح روی صندلی توی تراس چمباتمه زده بودم و چون بخاطر بیماریهای پی در پی اخیر ضعیف شدم و با مختصر سرمای هوا حسابی یخ میکنم و لرز میفته به تنم ، روسری بزرگ پشمیمو دورم پیچیده بودم و کتاب میخوندم . همون که اولین بار با دیدنش گفتی : اوووووووه چقدر بزرگه عین ملافه می مونه ! و من کلی به حرفت خندیده بودم . هیچکس خونه نبود و من بی حوصله خودم رو سپرده بودم به دنیای پر رمز و راز سطرهایی که با واژه هاش آدم رو به سفر فراموشی میبره که تلفن زنگ زد و پسرخاله ای پر انرژی با یه دنیا شیطنت و سرخوشی خبر داد تو راهه و نتیجه شد یک روز بسیار عالی و به یاد موندنی با پسرخاله ای که بالاخره بعد از سال ها به عشقش رسیده بود و دست تو دست هم در حال ساختن آینده بودن . از حضورشون حس خیلی خوبی داشتم انگار که خوشبختی بچه خودمو با چشم می بینم . این دوتا مرغ عشق هم از معدود آدم هایی هستن که حس خوبی زیر پوست تنم تزریق میکنن و از دیدنشون سیر نمیشم . شور و انرژی جوونیشون دلمو شاد میکنه . براشون از ته دلم آرزو میکنم هر چی که خدا به من و تو داده ده برابرش رو داشته باشن و هر چی که ما نداریم ده ها برابرش رو بهشون عطا کنه و کمک شون کنه تا سعادت واقعی رو با هم تجربه کنن تا آخرین لحظه عمرشون

پ . ن : عزیزترینم کاش توهم بودی و از این منبع بی کران انرژی مثبت شارژ می گرفتی !