سوگ

کلام را باد برده است انگار و هر آن چه باقیمانده جز برگ خشک بیجانی نیست که دستخوش رقص نسیم گشته تا آرام برزمین بیندازدش.
جز رقص این برگهای بیجان بر صحنه سپید کاغذ نه جانی جاریست و نه جانداری و نه جانبخشی
به گلایه برآمدم ، دریغ از صف منظم و معنادار حروف
واژه ها حزین و بی جنبش حتی به سرپنجه قلم هم خطور نمیکنند
این بخل قلم نیست
بخل رقص واژه ها هم نیست
این مرگ اعتماد و اعتباریست که دردش هر روز رو به فزونیست و عظمتش آنقدر زیاد که نه به کلام گنجد و نه در وصف واژه آید .
شاید اکنون قلم و واژه و کاغذ باهم به سوگ اند
به سوگ چون تویی ...